Kroniki Czarodziejów - Rozdział 2

-Rozdział 2-

N

igelus otarł pot z oczu. Zamknął  Czarną Księgę i pomógł wstać Eilen.  Dziewczyna była wykończona. Mag pomógł jej usiąść na łóżku. Zwrócił się do Cristiny.

- Gdzie jest jej matka?

Kobieta milczała.

- Jest w Halenshire. Nie chcę o tym mówić... - wyszeptała.

- Pańska wnuczka... Jest czarodziejką... - rzekł Nigelus po głębszym zastanowieniu. Chciałbym się podjąć nauki pańskiej wnuczki.

Cristina zachłysnęła się powietrze.

- To bardzo miło z pańskiej strony. Nie spodziewałam się, że Eilen... Przykro mi, ale nie mam pieniędzy na nauki prywatne. Nie stać mnie będzie także na Szkołę Magii. - Kobieta kiwała głową.

- To nic nie będzie kosztować. Zaszczytem będzie nauczanie tak uzdolnionej czarodziejki. Większość jej rówieśniczek, nawet czarodziejki z Mistrzostwem mogłyby tego nie przeżyć.

- Ja nie wiem. Eilen, zadecyduj.

Dziewczyna, słuchająca dialogu czarodzieja i babki, osłupiała. Nie wiedziała co powiedzieć. To wszystko zwaliło się na nią w kilka tygodni. Ta cała magia. Od dziecka gdzieś w głębi duszy pragnęła władać mocą. Ale to było tylko marzenie. Teraz stało się to realne. A co jeśli nie da sobie rady? Ale Nigelus mówił, że jest silna... Nie pamiętała nic. Jednak to co musiało się stać przed chwilą jednoznacznie stwierdzało, że  iskra magii gdzieś jest w jej ciele. Skoro opętał ją sam Kochanek... Ale skąd ona to wie? Czy ona to czuje? Rzuciła to w cholerę.

- Tak... Chyba... Babciu, nie obraź się, ale ja chcę. Naprawdę. Czuję gdzieś w głębi serca, że powinnam, lecz nie wiem czy ty dasz radę beze mnie. Kto będzie ci pomagał przy krowach? Kto nazrywa poziomek na sprzedaż?

- Skarbie dam sobie radę. - Cristina załkała. - Ale moje serce pęknie z tęsknoty za tobą.

- Ale ja chyba zostaję tutaj, prawda? - Eilen zwróciła się do Nigelusa. Ten spojrzał prosto w jej kocie oczy.

- Przykro mi, ale prawo Granitewoodu nakazuje przenieść się do tak zwanych Stref Pałacowych. Mistrz i uczeń zamieszkuję w pałacu i nie wychodzą z niego do czasu zakończenia nauk, lub zdobycia mistrzostwa przez ucznia. To wszystko w celach ochrony. 

Dziewczyna wpatrywała się w babkę. Tak trudno będzie mi się z nią rozstać...

- Chcę się uczyć magii...